Live: Youngblood Brass Band

Park Open, Sonsbeekpark Arnhem

Zondag 16 augustus 2015

Het zit de organisatie van Park Open vandaag niet mee. Het regent de hele dag, en dat terwijl juist vandaag Youngblood Brass Band op het programma staat voor het enige optreden in Nederland tijdens hun Europese tour. De dagjesmensen waarmee de ronde weide in het Sonsbeekpark 's zomers bij goed weer gevuld is, blijven weg en de publieke belangstelling is daardoor zeer mager te noemen. De mensen die het slechte weer trotseren, blijken in meerderheid wel speciaal voor de Amerikanen te zijn gekomen en zij worden niet teleurgesteld.

Youngblood Brass Band is een oorspronkelijk uit Madison, Wisconsin, afkomstig tiental dat hun op New Orleans-leest geschoeide brassmuziek voorziet van de nodige hiphopinvloeden. Het gezelschap bestaat al sinds 1997 en heeft sindsdien zes albums uitgebracht, waarvan 'center:level:roar' uit 2003 de bekendste is. 

Ondanks de matige opkomst, is vanaf het begin van het concert duidelijk dat de tien muzikanten er zin in hebben. De sousafoon van Nat McIntosh klinkt diep en zorgt samen met de drie slagwerkers voor een aanstekelijke New Orleans- of hiphopgroove. De blazerssectie bestaande uit twee trompetten, twee saxofoons en twee trombones is goed op elkaar ingespeeld, klinkt lekker vet en heeft heel veel power. De muziek is opzwepend, elke muzikant krijgt zijn solomomenten en het energieniveau blijft bijna constant hoog. Slagwerker David Henzie-Skogen praat het zaakje enthousiast en met humor aan elkaar, rapt in een aantal nummers en zet het publiek aan tot participatie, zoals het scanderen van 'Youngblood Brass Band' in het van het laatste album 'Pax Volumi' afkomstige 20 Questions.

Zwakke momenten zijn in het optreden niet te ontdekken, uitgezonderd de toegift, een instrumentale bewerking van Killing Me Softly van Roberta Flack, een uitgekauwd en miserabel deuntje dat ook in de versie van Youngblood Brass Band niet wil ontbranden. Daar staan echter genoeg hoogtepunten tegenover, zoals VIP, Ain't Nobody en de machtige publieksfavoriet Brooklyn. Helaas ontbreekt in dat laatste nummer wel de knetterende trombonesolo zoals die is te horen op 'center:level:roar', maar de fraaie bassolo en de in  de unisono gespeelde stukken voluit gaande blazers maken veel goed.

Na anderhalf uur is het concert voorbij en de tijd lijkt te zijn gevlogen. Het publiek wordt uitgenodigd om nog een praatje met de bandleden te komen maken en van dat aanbod wordt door menigeen gretig gebruik gemaakt. Dat Youngblood Brass Band in de smaak is gevallen blijkt ook uit de goede zaken die de merchandise stand na afloop doet. Hopelijk wacht deze puike liveband niet te lang met het opnieuw aandoen van de lage landen.  

http://www.youngbloodbrassband.com/#_

https://www.facebook.com/youngbloodbrassband?fref=ts