dinsdag 24 november 2015

Die Nerven klinken volwassen en compromisloos tegelijk

Die Nerven - Out

Glitterhouse Records, 2015


Nu het Duitstalige indierockinstituut Tocotronic zijn koers heeft verlegd naar slappe popmuziek is het hoog tijd de aandacht te vestigen op een Duitstalige band die (nog) wel spannende en compromisloze muziek maakt. Die Nerven is de naam en 'Out' is de derde cd van het trio uit Stuttgart.

Niet dat deze Duitsers geen ontwikkeling doormaken, maar dat is er een in de goede richting. Waar op voorganger 'Fun' nog vrij makkelijk het label 'lo-fi noiserock' geplakt kon worden, ligt dat bij deze plaat anders. De productie is droog maar helder en invloeden uit post-punk, post-rock en noiserock strijden om voorrang. Belangrijkste verschil met de voorgaande albums is echter dat Die Nerven op 'Out' de groove gevonden hebben.

Dat komt het sterkst naar voren in het tweede nummer op de plaat, Barfuß durch die Scherben, dat gedragen wordt door een lekker basloopje en minimalistische gitaarpartij en uitnodigt tot dansen. Dansbaar zijn ook Dreck, dat een Wallace Vanborn-achtige groove kent, en Den Tag vergessen, dat meer rechttoe rechtaan klinkt, uitgezonderd de enkele noisy uitbarsting. Regelrechte post-punk is weer terug te horen op Wüste, met name in de Wire-achtige melodie, en op Ich habe gelogen, dat een korte maar verrukkelijke tempoversnelling kent.

De muziek die Die Nerven op 'Out' ten gehore brengen klinkt gecontroleerd, maar dat betekent niet dat de noise is verdwenen. Nadat opener Die Unschuld in Person in de eerste seconden nog klinkt als Blumfeld, wordt een verwoestende gitaarpartij neergelegd die duidelijk maakt dat het de Duitsers menens is. Ook elders op de plaat worden geluidsmuren opgetrokken, maar altijd in dienst van het liedje. Sonic Youth is niet ver weg, maar Die Nerven houden het compacter.

De onderkoelde, soms nonchalant klinkende en goed verstaanbare zang doet soms aan Blumfeld denken, maar dan zonder de hoogdravendheid van die band uit Hamburg. De teksten hebben poëtische kwaliteiten maar de Stuttgarters blijven met beide benen op de grond staan. Onschuld, geldgebrek, donkere romantiek, ontevredenheid, boosheid zijn de jeugdige onderwerpen die tekstueel volwassen worden gebracht.

Het prijsnummer op 'Out' is Jugend Ohne Geld, dat langzaam begint en qua onderhuidse spanning in de buurt komt van Slint, vroege Mogwai of (wie kent ze nog?) J.F. Muck. Het is wachten op de uitbarsting en die komt ook, aan het eind, als een verlossing. Langzaamaan en in driekwartsmaat doet het trio het op Hast du was gesagt? dat de plaat op op passende wijze afsluit.

Die Nerven spelen op 'Out' met dynamiek, scheppen meermaals een dreigende sfeer en verpakken dat in sterke songs die de aandacht van de luisteraar moeiteloos vasthouden. De volwassen songstructuren en instrumentale uitvoering gaan niet ten koste van de compromisloosheid van de muziek. 'Out' is een topplaat. Binnenkort zijn Die Nerven te aanschouwen in Groningen, Tilburg en Hengelo. Mis het niet.

http://dienerven.tumblr.com/ 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten