Opwindende Balkanmuziek van Italiaanse snit

Cesare Dell'Anna Opa Cupa - Baluardo

11/8 Records, 2015

Brassbands uit Balkanlanden als Servië, Roemenië en Macedonië zijn er legio. Opa Cupa komt echter niet uit de Balkan, maar heeft zijn oorsprong in het Zuid-Italiaanse Salento. Tijdje geleden trouwens dat we iets van dit gezelschap hebben gehoord. Na 'Hotel Albania' uit 2006 en 'CentrodiPermanenzaTemporanea' uit 2009 is het een hele poos stil geweest aan het platenfront. 

Maar geen nood, 'Baluardo' bewijst dat de Italianen onder leiding van trompettist Cesare Dell'Anna (die nu ook zijn naam aan de bandnaam heeft toegevoegd) nog immer garant staan voor opwindende Balkanmuziek met een duidelijke Italiaanse inslag. Opa Cupa bestaat niet louter uit Italianen, maar op deze plaat is het aantal (gast)muzikanten uit verschillende Balkanlanden flink teruggedrongen, zeker in vergelijking met 'Hotel Albania'. Keyboardist Ekland Hasa, afkomstig uit Albanië, is nog wel steeds van de partij.

Opa Cupa speelt geen traditionele gypsy balkanmuziek, maar uitgaande van de elementen uit deze muziek etaleert de brassband een amalgaam aan stijlen. Zo zijn er invloeden uit Italiaanse (volks)muziek; op enkele momenten ademt de muziek de sfeer van Nino Rota. Ook popmuziek is een grote invloed, al wordt de muziek nergens zo gepopulariseerd dat nog slechts popmuziek met een Balkansausje te horen is. Ook funk, jazz, swing, rock en polka zijn terug te horen op 'Baluardo'.

Het meest traditioneel Balkan klinkt Opa Cupa op tracks als Mojna Mala Nema Mane, een traditional die door een aantal accelerando's erg opzwepend is, en Niska Banja, waarop de uitstekende zangeres Irene Lungo goed naar voren komt, wat ook geldt voor Pompei en het meer gedragen Ferma Zitella. Voetjes van de vloer is het devies, en dat geldt voor meer nummers op deze plaat, zoals het stampende Lo Zio è Pazzo en het (uiteraard) funky Shqiptar Funk. Maar ook meer tegendraadse maatsoorten worden niet geschuwd, zoals in het door de accordeon gedragen Medina. De rockkant van de muziek komt weer naar voren in Balkan Force.

De verschillende invloeden leiden niet tot een album dat muzikaal van de hak op de tak springt. Opa Cupa weet de veelheid aan stijlen te verpakken in een eigen, herkenbare en moderne stijl. En dat is knap, want in het grote aanbod aan gypsy brassbands is het vaak lastig onderscheid maken tussen de verschillende gezelschappen. Overigens is in het geluid van Opa Cupa ook een grote rol weggelegd voor toetsen en ook de gitaar doet regelmatig van zich spreken, dus de term 'brassband' dekt de lading slechts ten dele.

'Baluardo' bevat naast eigen composities een aantal geslaagde covers uit de Balkan en Italië, maar wordt afgesloten met een overbodige cover: een instrumentale versie van You Know I'm No Good van Amy Winehouse. De Italianen komen er redelijk mee weg, maar tippen aan het origineel kan hun interpretatie niet. Wat eraan vooraf gaat is echter een dermate muzikaal prikkelend en op de dansspieren werkend geheel dat deze kleine misser Opa Cupa wordt vergeven.

https://www.facebook.com/OPA-CUPA-130086260371284/?fref=ts