Skullfuck - Day Of The Black Sun

Norwegianism, 2016

 

Uit het Spaanse Málaga komt het sax-drums duo Skullfuck, niet te verwarren met de Finse death metalband met dezelfde naam. Daniel Vega speelt drums en didgeridoo en Aquileas Polychronidis (kortweg Aki Pó) tenorsaxofoon, bekkens en elektronica. De muziek is vaak net zo subtiel als de bandnaam, maar het is te makkelijk het bij die constatering te laten. 

'Day Of The Black Sun' werd al in 2014 opgenomen, maar is nu op cd uitgebracht door het Nijmeegse Norwegianism Records, een label dat cd's in kleine oplage uitbrengt (van deze cd zijn er vijftig geperst) en zich specialiseert in onder andere noise, freejazz, drone en grindcore. De muziek van Skullfuck is de vijftiende uitgave van het label en het is er eentje die beslist aandacht verdient.

Wie ervan houdt een flinke muzikale opdoffer te ontvangen, is bij Skullfuck aan het goede adres. Het duo weet met hun beperkte instrumentarium maximaal effect te sorteren. De experimentele en soms maniakale freejazz en noise haalt herhaaldelijk meedogenloos uit en dat komt hard aan. De explosieve, slechts dertig seconden in beslag nemende opener Animal Desquiciado spreekt wat dat betreft boekdelen; het bestaat uit een korte reeks agressieve frasen: hard, strak en kordaat.

Het daaropvolgende African Exorcism wordt gekenmerkt door tribale drums, een verrukkelijke, steeds terugkerende saxofoonlick en krijsende en overstuurde saxklanken. Meest noisy stuk op de plaat is het hysterische M's & M's Pounding Heads, dat inderdaad als een muzikale kopstoot kan worden getypeerd en waarin de saxofoon bijna als een volledig overstuurde gitaar klinkt. In het korte Hair Gum wordt een repeterende saxmelodie afgewisseld met ontregelende ritmiek.

Grappig is dat Skullfuck juist het langste nummer op de cd Premature Ejaculation heeft genoemd. Vega mag lang solo zijn rommelende drumkunsten vertonen, voordat Pó invalt met lange en vervormde saxtonen en hij uiteindelijk alleen overblijft. En dan is het stil. Afgelopen is de cd echter niet, want vijf minuten later volgt nog een mystery track, die het wachten zeker waard is. Vega legt met zijn didgeridoo een drone, later vergezeld van rudimentaire tromslagen en de spanning verhogende percussie. De saxofoon doet pas de laatste anderhalve minuut mee. 

Skullfuck is niet voor één gat te vangen, heeft schijt aan hokjes en doet gewoon waar het zin in heeft. Op dit korte debuut (vierendertig minuten inclusief vijf minuten stilte) laten de Spanjaarden horen dat het maken van opwindende muziek vrij simpel kan zijn: slechts een paar instrumenten, een bak elektronische effecten en er vol voor gaan doen de truc. En die truc doen de twee Spanjaarden goed op 'Day Of The Black Sun'. Er zijn er dus maar vijftig van. Een goed verstaander weet genoeg.

https://skullfuck.bandcamp.com/ 

https://norwegianismrecords.wordpress.com/