maandag 9 november 2015

'Sluimer' is een intense verkennende zoektocht

Fantoom - Sluimer

Tonefloat, 2015


In de serie 'A New Wave of Jazz' presenteert het Nederlandse platenlabel Tonefloat de lp 'Sluimer' van Fantoom. Het is de achtste plaat die in deze serie uitkomt. Fantoom bestaat uit Dirk Serries (gitaar), zijn echtgenote Martina Verhoeven (contrabas) en - daar zijn ze weer - beide Dead Neanderthals René Aquarius (drums) en Otto Kokke (saxofoon). De laatste twee werkten al samen met Serries tijdens het Incubate Festival in 2014 in een meer dan tachtig minuten durende dark ambient trip, eerder dit jaar uitgebracht onder de noemer 'Endless Voids'.

'Sluimer' is één lang stuk van achtendertig minuten. Afspraken zijn van tevoren niet gemaakt, maar de vier muzikanten weten elkaar al improviserend makkelijk te vinden. Op deze plaat is het tevergeefs zoeken naar solo's of andere egoverhogende muzikale strapatsen. Nee, het kwartet zoekt gezamenlijk naar een totaalgeluid waarin spanning en intensiteit de sleutelwoorden zijn. 

De opening is voor Verhoeven die direct imponeert door al strijkend heerlijk ruwe, schurende klanken aan haar contrabas te ontlokken. Serries, gitarist gespecialiseerd in ambient- en droneklanken, zit wat verder weg in de mix maar zijn lange tonen zijn desondanks goed te onderscheiden. Kokke bevindt zich, intens blazend, voornamelijk in de hogere regionen en ook hij treedt niet op de voorgrond. De drum- en bekkenslagen van Aquarius zorgen niet voor een steady beat of ritme, maar benadrukken eerder het drone-karakter van de muziek. In het meest beweeglijke en dynamische deel van de plaat, vanaf pakweg minuut achttien, gaan de muzikanten meer los maar ook als onstuimig wordt gespeeld blijft de controle.

Al zoekende gaan de muzikanten hun weg en dat leidt tot een verkennende zoektocht die je achtendertig minuten lang meesleurt. De muziek is abstract, zonder melodie, maar bijzonder dynamisch en intens tot op het bot. 'Sluimer' is geen warme deken die je over je heen voelt; je voelt juist de spanning die gecreëerd en opgebouwd wordt. De intensiteit van het stuk neemt langzaam toe, bereikt een climax vanaf het begin van kant twee, en wordt aan het eind weer afgebouwd. De spanning blijft echter voelbaar totdat de laatste klank is weggestorven. 

Het is bijna niet te geloven dat volledig geïmproviseerde muziek zo organisch, ongekunsteld en hecht kan klinken als Serries, Verhoeven, Aquarius en Kokke laten horen op deze lp. Na meerdere luisterbeurten gaat nog steeds niets van de opwinding verloren. Sterker nog, die neemt alleen maar toe. 'Sluimer' is dan ook een weergaloze plaat die je niet zonder schuldgevoel voortijdig kunt afzetten. 

http://www.dirkserries.com/ 

https://deadneanderthals.wordpress.com/ 

https://newwaveofjazz.bandcamp.com/ 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten