dinsdag 31 maart 2015

LICHTE PROGRESSIE HOORBAAR OP NIEUWE BRAVE COMBO

Brave Combo - The Liminal Zone

denTone, 2015



Brave Combo groeide in de jaren tachtig en negentig uit tot een orkest dat voor geen enkele stijl zijn hand leek om te draaien. Ook live werd moeiteloos van het ene genre op het andere overgeschakeld. De band speelt allerlei traditionele stijlen, waaronder polka, hora, cumbia, samba, twist, wals, salsa, klezmer en texmex.

Toen Bubba Hernandez halverwege het vorige decennium Brave Combo verliet was dat een grote aderlating. Hij was een begenadigd zanger en bassist maar ook als songschrijver belangrijk voor de groep. Met bassiste Ann Marie Harrop in de gelederen slaagde Brave Combo er in 2007 en 2008 toch nog in om twee uitstekende platen af te leveren, 'Polka's Revenge' en 'The Exotic Rocking Life'. Daarna werd het toch duidelijk minder. Het experiment met symfonie-orkest pakte op plaat slecht uit doordat het orkest veel te ver naar achteren was gemixt. De laatste twee studioplaten, 'Kikiriki' en 'Sounds Of The Hollow' vielen ook wat tegen. Vorig jaar was er toch weer een aangename verrassing met de live-cd 'Live At Blob's Park', waarop een glimp van Brave Combo in oude vorm was op te vangen. 

En nu is er dus 'The Liminal Zone'. Een paar leuke liedjes zijn daar in eerste instantie wel op te ontdekken. Zo is er het Servisch getinte Kilroy Was Here, het Griekse, in vijfachtste maat gespeelde Katarina-Mou en opener Hop To It, een wat zwaar aangezette maar toch aangename rocker.
Maar wat krijgen we verder? Een halfbakken tango, een slome cumbia, een belegen wals en twee overbodige covers uit The Pink Panther en Twin Peaks. Zelfs de onvermijdelijke polka kan me niet bekoren. Verder heeft houtblazer Jeffrey Barnes drie songs aangeleverd die alle drie teleurstellen. Dieptepunt is echter The Everything, een soort discostamper uit de koker van oprichter en toetsenist/gitarist/accordeonist Carl Finch, gebaseerd op een riff van één noot die maar blijft doorgaan, meer dan vijf minuten lang.

Maar wacht even. 

Inmiddels heb ik de cd al voor de vijfde keer opstaan, blijkt die cumbia niet zo sloom, is de samba van Henry Mancini toch erg goed uitgevoerd, doet die polka toch zijn best mijn humeur op te krikken, heeft die wals eigenlijk wel charme, komt die tango toch nog uit de verf en zijn twee van de drie Jeffrey Barnes-originals best te doen.

Al met al levert Brave Combo toch weer vakwerk. Een topper in de uitgebreide discografie van de Texanen is 'The Liminal Zone' niet, maar vergeleken met de laatste twee studioalbums is toch sprake van lichte vooruitgang.

Inmiddels is bekend geworden dat bassist Little Jack Melody Brave Combo heeft verlaten. Belangrijker is dat Jeffrey Barnes dat ook heeft gedaan, na 31 jaar trouwe dienst. Als muzikant (o.a. klarinet, saxofoons, fluit, gitaar) lijkt Barnes onvervangbaar, maar de band gaat wel door. Ik ben benieuwd wat de toekomst brengen zal. 





Geen opmerkingen:

Een reactie posten