Chippendale / Gustafsson / Pupillo - Melt

Trost, 2016

 

Anderhalf jaar nadat Brian Chippendale, Mats Gustafsson en Massimo Pupillo elkaar troffen voor een verpletterende sessie in Radialsystem te Berlijn, wordt deze bak free noise uitgebracht door het Oostenrijkse label Trost. Het is maar goed ook, want beluistering van 'Melt' kan weliswaar als een uitputtingsslag worden ervaren, het is een ervaring die de ruimdenkende muziekliefhebber met een voorkeur voor herrie en improvisatie niet aan zich voorbij mag laten gaan.

Het gaat hier dan ook niet om de eersten de besten. Drummer/vocalist Chippendale vormde in 1994 met bassist Brian Gibson het avant-garde noiseduo Lightning Bolt, dat sinds de oprichting zes albums en een aantal ep's uitbracht. Het duo maakt er gewoonte van niet op het podium te concerteren, maar op de vloer, zodat een maximale interactie met het publiek wordt bereikt. Chippendale maakt in zijn eentje ook platen onder de noemer Black Pus. Met Matt Brinkman vormt hij het duo Mindflayer, waarvan sinds 2008 overigens geen plaatwerk meer is verschenen. Voorts is Chippendale een van de drummers op '77 Boadrum' van The Boredoms en drumt hij op 'Volta' van Björk.

IJzerenlong Mats Gustafsson is een Zweedse freejazz-saxofonist die het maken van lawaai niet schuwt. Hij is lid van de trio's The Thing en Fire!, is drijvende kracht achter Fire! Orchestra en zijn lijst van samenwerkingen is eindeloos; hij werkte onder andere samen met The Ex, Joe McPhee, Ken Vandermark, Sonic Youth, Merzbow, Jim O'Rourke, Colin Stetson en Zu. Van die laatste band is Massimo Pupillo de bassist. Ook hij beperkt zich niet tot één gezelschap, maar speelde onder andere samen met Peter Brötzmann, Caspar Brötzmann, Paal Nilssen-Love, Toshinori Kondo en het DKV-trio bestaande uit Hamid Drake, Ken Vandermark en Kent Kessler.

Pupillo beperkt zich op 'Melt' tot zijn vertrouwde elektrische basgitaar. Het geweldige, agressieve geluid dat hij daarmee produceert toont overeenkomsten met hoe hij in Zu klinkt, en dat betekent veel distortion en overstuurde klanken. Chippendale en Gustafsson bedienen zich behalve van drums respectievelijk saxofoon ook van elektronica. Veel elektronica. Gustafsson is zelfs meer met live elektronica in de weer dan met zijn saxofoon. Daarnaast speelt hij ook fluteophone, een soort plastic blokfluit. 

Chippendale is juist volop aanwezig als drummer en als vocalist. Zijn stem wordt regelmatig door een vervormer gehaald, sommige vocale passages zijn woordloos, maar er zijn ook stukken waarin hij zijn teksten puur natuur presenteert. Van zingen is geen sprake, Chippendale scandeert en declameert vooral. Of vertelt een verhaaltje over de eerste keer dat hij naar een Metallica-concert ging.

'Melt' bestaat uit drie geïmproviseerde stukken, waarvan de eerste twee alleen al door de lengte nogal wat van de luisteraar vergen. Faces Of Fear.Transformed.Melted duurt ruim 32 minuten en Flesh.Transformed.Melted passeert zelfs de 46 minutengrens. Alsof dat nog niet genoeg is, bevat de digitale versie ook nog Melt, dat met zeven en een halve minuut van bescheidener omvang is. Kenmerkend in alle stukken zijn de ruw klinkende elektronica van Gustafsson, het klaterende drumspel van Chippendale en de woeste bassound van Pupillo. Gustafsson voegt daar bij tijd en wijle een flinke oplawaai op zijn saxofoon aan toe en Chippendale's vocalen zijn veelzijdig (tot een beatbox op Melt aan toe) en treffen soms een komische noot, wat de massieve muziek wat lucht geeft.

Hoe waanzinnig luid het trio ook klinkt, nergens gaat het zo over de top dat nog slechts harde, onbeluisterbare noise overblijft. Met andere woorden: in alle hectiek gaat veel muzikaliteit schuil. Vaak luisteren is het devies, er valt ontzettend veel te ontdekken voor wie de moeite neemt.

https://trostrecords.bandcamp.com/album/melt 

http://matsgus.com/ 

https://blackpus.bandcamp.com/ 

http://www.laserbeast.com/ 

http://www.zuism.net/