Warped Dreamer - Lomahongva

RAT Records, 2016

 

Warped Dreamer is een Noors-Belgisch improvisatiekwartet waarvan de muziek niet in één genre is te vatten. 'Lomahongva' is de eerste plaat van het viertal en het betreft een registratie van het concert dat werd gegeven in Het Bos te Antwerpen op 17 januari 2015. Waar het op dit blog vaker gaat over platen die niet direct bij de eerste luisterbeurt alle geheimen prijsgeven, geldt dat zeker voor dit album. Maar ook nu wordt de doorzetter beloond.

Drummer Teun Verbruggen en keyboardist Jozef Dumoulin kennen elkaar al jaren en musiceren vaak in elkaars gezelschap, zoals in The Bureau Of Atomic Tourism. Daarnaast is Verbruggen bekend van zijn werk met Flat Earth Society en recent vormde Dumoulin met saxofonist Ellery Eskelin en drummer Dan Weiss The Red Hill Orchestra. Trompettist Arve Henriksen speelt onder andere in Supersilent en met Trygve Seim. Hij is befaamd om zijn fluisterzachte trompetspel. De experimentele gitarist Stian Westerhus maakte met Pale Horses in 2014 de cd/lp 'Maelstrom' en van hem verscheen eind vorige maand ook het album 'Amputation'. 

De vorige alinea betreft slechts een korte schets van de vier muzikanten die Warped Dreamer vormen. Er zit veel ervaring in deze band, dat moge duidelijk zijn. Opvallend is dat alle leden van het kwartet gebruik maken van elektronica. Het album kent een veelheid aan elektronische klanken, waarvan je je steeds afvraagt wie van de vier die geluiden produceert. Op 'Lomahongva' wordt het de luisteraar niet makkelijk gemaakt.

Het duurt dan ook een flink aantal luisterbeurten voordat de puzzelstukjes in elkaar beginnen te vallen. Liefhebbers van swingende of uptempo jazz komen hier sowieso niet aan hun trekken, liefhebbers van experimentele klanken des te meer. 'Lomahongva' is een plaat vol geïmproviseerde muziek waarin invloeden uit jazz, ambient, noise en rock zijn te ontdekken. Warped Dreamer doet niet aan hapklare brokken maar maakt een onorthodox en experimenteel brouwsel.

'Lomahongva' begint rumoerig met Kenda/Taa. Henriksen speelt fluit, even later trompet, en ook de andere instrumenten (drums, gitaar en Fender Rhodes) zijn nog gemakkelijk als zodanig te herkennen. Henriksen speelt kalm, maar Verbruggen is juist zeer actief met klaterend drumspel, doeltreffend ondersteund door dienend spel van Westerhus. Vier minuten in het stuk wordt de energie verder opgevoerd, waarna het zaakje wordt ontregeld door de Fender Rhodes van Dumoulin. Het is de inleiding van een rustiger gedeelte, waarin het tempo eruit is en bedachtzaam wordt gemusiceerd.

Kenda/Taa loopt naadloos over in Nahimana, een veel minder expressief stuk. De muziek neigt naar ambient. Iedere muzikant vindt zijn manier om het klanktapijt te verlevendigen met voorzichtig spel. De rust is gespannen en daardoor meeslepend. Soms is er een elektronische polsslag, even later is die weer weg. Rond de zevende minuut neemt plots de dreiging toe, die weer wordt afgebouwd zonder dat het tot een uitbarsting is gekomen.

Verbruggen, Dumoulin en Westerhus zorgen met hun instrumenten voor een bont gekrioel in het eerste gedeelte van Sahpooly. Even verderop vindt Westerhus een rockriff, maar die duurt maar kort; elektronische klanken verdringen de neiging rechttoe-rechtaan te musiceren. Na vier en een halve minuut wordt plots rust gevonden, al is het een gespannen rust. Henriksen meldt zich voor het eerst aan het front met een beheerste trompetsolo, aanvankelijk met een clean geluid maar even later elektronisch gemanipuleerd.

Grootste uitdaging op 'Lomahongva' is het zestien minuten durende Odahingum. Er is bijna geen voorwaartse beweging te bekennen en het stuk geeft de luisteraar weinig houvast. Met aftastend spel weet het viertal echter ook weer spanning te creëren en het stuk is zo rijk aan klanken dat elke draaibeurt weer iets nieuws valt te ontdekken. Henriksen neemt na circa zeven minuten het heft in handen met een lange, kalme solo, begeleid door lichtjes dreigende Fender Rhodes, bekkens en even later ook gitaar. 

Het afsluitende Tehya/Ogin voelt na het lange Odahingum als een soort verlossing. Aanvankelijk nog zonder tempo, maar het spel wordt drukker. Net als in Sahpooly zijn het Verbruggen, Dumoulin en Westerhus die voor opwinding zorgen. Opvallend is de elektronisch vervormde stem van Henriksen en het veel robuustere spel in het hele stuk, dat op momenten zelfs rockt. 

Geen makkelijke kost dus, deze plaat van Warped Dreamer, maar het loont de moeite er vaker naar te luisteren. De geduldige luisteraar wordt uiteindelijk beloond, want 'Lomahongva' is een knap geïmproviseerd werkstuk: vrij, vindingrijk en enerverend.

http://www.teunverbruggen.com/ 

http://stianwesterhus.com/Wordpress/ 

http://www.arvehenriksen.com/ 

http://www.jozefdumoulin.com/