woensdag 6 mei 2015

Een muzikale kruisbestuiving die blijft fascineren

Zun Zun Egui - Shackles' Gift

Bella Union, 2015


Zun Zun Egui komt uit het Engelse Bristol maar daarmee is niet het hele verhaal verteld. Gitarist/zanger Kushal Gaya komt oorspronkelijk uit Mauritius en toetsenist Yoshino Shigihara is afkomstig uit Japan. Nadat zij beiden in Groot-Brittannië zijn gaan wonen is in 2008 Zun Zun Egui geformeerd. Met name de muziek uit Mauritius is terug te horen in het geluid van de band. Na het debuut 'Katang' uit 2011 is 'Shackles' Gift' de tweede langspeler van Zun Zun Zun Egui. De plaat is al even uit (sinds eind januari) maar is te bijzonder om onbesproken te laten.

Het is eenvoudig om op de muziek die Zun Zun Egui maakt het etiket 'wereldmuziek' te plakken. Het gaat immers om een bonte mix van stijlen, waarbij vooral het gebruik van Afrikaanse ritmes opvalt. De eerste andere groep die bij me opkomt bij beluistering van 'Shackles' Gift' is The Ex. Niet dat Zun Zun Egui qua sound op de Nederlandse band lijkt, maar ook The Ex maakt - zeker op hun latere albums - gebruik van Afrikaanse ritmiek. Ook Talking Heads is een invloed omdat ook die band tribale ritmes niet schuwde. Het is niet verwonderlijk dat Zun Zun Egui is uitgenodigd om later dit jaar op David Byrnes Meltdown festival te komen spelen.

Maar er is meer. Zoals de polyritmiek in de uitbundige opener Rigid Man, de seggae (de Mauritiaanse kruising tussen het inheemse sega en reggae) en soul in Soul Scratch, de zware groove in Tickle The Line, het opzwepende gitaarloopje en Talking Heads-refrein in African Tree, de Afrikaanse percussie in Ruby en de dissonante gitaar in I Want You To Know. De laatste track rockt behoorlijk en qua melodie valt een vleugje Queens Of The Stone Age te bespeuren. Probeer trouwens eens stil te staan op het ritme van Late Bloomer. Dat gaat niet! Binnen de verschillende nummers zijn verder invloeden uit post-punk, jazz, fusion en funk te bespeuren. Zun Zun Egui brengt een allegaartje aan stijlen dat zeer aanstekelijk en opzwepend werkt. De plaat besluit met het minder uitbundige maar hypnotiserende City Thunder, met de repeterende zinnen 'Sometimes I worry I left my country / Sometimes I Worry I'll go back no more'.

Valt er ook wat te klagen over 'Shackles' Gift'? Een klein beetje. Persoonlijk vind ik de zang in Soul Scratch wat te zeurderig. Sowieso zijn bij eerste beluistering niet alle melodieën even pakkend, daar moet je even moeite voor doen. Vooral ritmisch maakt de plaat veel indruk. Zun Zun Egui weet een grote hoeveelheid invloeden te smeden tot een herkenbare eigen stijl, schuwt het experiment niet en is bovendien niet bang om hier en daar stevig uit te pakken. 'Shackles' Gift' bulkt van de ideeën, zit knap in elkaar, is dansbaar en toch tegendraads. Een prachtige muzikale kruisbestuiving die blijft fascineren.

Zun Zun Egui speelt op 12 juni in Vera te Groningen.

http://zunzunegui.org/


Geen opmerkingen:

Een reactie posten