vrijdag 1 juli 2016

Earth Ship - Hollowed

Napalm, 2016

 


Uit Berlijn komt het kwartet Earth Ship, dat metal maakt met een duidelijk alternatief randje. 'Hollowed' is de vierde cd van de band en de licht opgaande lijn die op het vorige album ('Withered' uit 2014) te horen was wordt nu flink doorgetrokken. "Skull crushing, whisky soaked riff power" noemen de Duitsers hun muziek. Opduvel houdt het op sludge metal, maar sterke riffs heeft Earth Ship zeker.

Eigenzinnig kun je Earth Ship moeilijk noemen, want de invloeden zijn overduidelijk: oude Mastodon, The Sword en Baroness, maar vooral ook Alice In Chains. Gitarist/zanger en songschrijver Jan Oberg beschikt over een aardige deathcore-achtige strot, maar overtuigt meer wanneer hij clean zingt en dat vooral als hij wordt bijgestaan door bassiste/zangeres (en echtgenote) Sabine Oberg en de zang klinkt als het illustere duo Layne Staley/Jerry Cantrell. 

Earth Ship klinkt niet zo persoonlijk als Alice In Chains in zijn hoogtijdagen, maar 'Hollowed' weet wel degelijk een snaar te raken. Het album ademt een aangenaam soort melancholie. Echt depressief wordt het echter niet en de somberheid past perfect bij de riff-georiënteerde songs. De sludgesound wordt regelmatig verrijkt met stoner, grunge en doom en de band slaagt erin een evenwichtig, coherent album te creëren waarin ook genoeg afwisseling te vinden is.

'Hollowed' is warm geproduceerd; niet te klinisch maar zeker ook niet te smerig. De doomy klinkende gitaren mogen soms wat gruizig klinken, de algehele sound is verzorgd en elke instrumentale partij is goed te onderscheiden. Het gaat niet ten koste van de power van de muziek van Earth Ship, want de vette riffs missen hun slopende uitwerking niet.

De plaat opent met Reduce To Ashes. De sound is heavy, grommende en cleane vocalen wisselen elkaar af en de gitaren zijn laag gestemd. De simpele doom-riff aan het einde van het titelstuk is erg lekker. In The Arms Of Medusa, Castle Of Sorrow en Valley Of Thorns bewijzen dat Earth Ship ook een tempootje hoger overtuigt, al is Mastodon in laatstgenoemde track wel erg dichtbij, niet in de laatste plaats door het alomtegenwoordige drumwerk van Florian Häuser. Halverwege zakt het tempo en bevinden we ons weer op AIC-terrein.

In elke song op 'Hollowed' weten de Berlijners een portie melodie te leggen die ervoor zorgt dat de zware metal redelijk licht verteerbaar is. Variatie wordt gevonden in het tegendraadse ritme van Monolith, waarin ook een stukje progrock zit verwerkt, zij het heel kort. De meest memorabele gitaarriff is te vinden in Safeguard Of Death, dat heerlijk heavy wegstampt. Halverwege komt Black Sabbath even om de hoek kijken. Red Leaves is dan weer een melodieus pareltje en The Edge Of Time benadrukt de doom-kant van de band. Die song komt overigens nog een keer voorbij, als bonustrack en in een akoestische versie. De kwaliteit wordt daarmee onderstreept, want ook in die minder heavy variant blijft het nummer fier overeind.

Echte uitschieters zijn op 'Hollowed' niet te vinden, maar daar staat tegenover dat er ook geen enkele mindere song op staat. Zelfs de instrumentale bonustrack Blood Candy overtuigt volledig. Originaliteit is in geen velden of wegen te bekennen, maar wie maalt erom als de muziek zo goed wordt uitgevoerd?

http://www.wearetheearthship.com/   


Geen opmerkingen:

Een reactie posten