maandag 18 april 2016

Live: Roadburn 2016 dag 2, met Diamanda Galás, Sinistro, Cocaine Piss, Noctum, Bliksem, Peter Pan Speedrock & Zone Six

013, Patronaat, Cul de Sac & Extase, Tilburg

Vrijdag 15 april 2016

 

Dag 2 van Roadburn en het maken van keuzes wordt er niet gemakkelijker op. Opduvel betreurt vooral het missen van Herder in Cul de Sac. Gelukkig blijft er meer dan genoeg te genieten over.

Diamanda Galás (Main Stage)
Op instigatie van curator Lee Dorrian treedt Diamanda Galás aan op Roadburn. De muziek van de zangeres/stemkunstenares is meer geschikt voor donkere avonden/nachten, maar zij staat al om 15:50 geprogrammeerd als eerste act in de grote zaal van 013. De grande dame heeft zo haar eisen; zo blijven de deuren gesloten op de momenten dat zij speelt en komt er dus niemand in. Galás begeleidt zichzelf op piano en ondanks dat op het podium weinig te zien valt behalve de zangeres zelf, de grote vleugel met daarop een groot opengeslagen boek en wat lichteffecten, is de puur muzikale performance sterk genoeg om de grote zaal aan te kunnen. De ontoegankelijke muziek is niet voor iedereen, maar toch weet Galás het talrijk opgekomen publiek te betoveren met jazzy, avant-gardistisch en altijd donker klinkend pianospel en haar imponerende stembereik. Het mag dan geen voor de hand liggende keuze van Dorrian zijn om Diamanda Galás te laten spelen op Roadburn, het pakt wonderwel goed uit.

Diamanda Galás


Sinistro (Green Room)
Met Sinistro dient zich op vrijdagmiddag een vroeg hoogtepunt aan. Aanvankelijk begonnen als instrumentale doom metalband, hebben de vier Portugese heren na hun eerste album zangeres Patrícia Andrade aangetrokken, met wie een ep en een album zijn uitgebracht. Het stemgeluid van Andrade past perfect bij de zware doom van de vier muzikanten en bovendien, zo blijkt vanmiddag in de Green Room, is zij een sexy blikvanger op het podium. De muziek van Sinistro verdient geen originaliteitsprijs, maar wat de band doet, doet men erg goed en gedreven en bovendien is het songmateriaal sterk. Andrade zingt erg mooi en door haar uiterlijke vertoon lijkt het alsof de muzikanten in dienst van haar spelen. Dat doet de heren echter tekort, want het bandgeluid is indrukwekkend, waarbij vooral de heerlijk ronkende bas niet onvermeld mag blijven. Sinistro maakt grote indruk, zo blijkt ook na afloop bij de merchandise-stand waar de band hele goed zaken doet. De laatste cd is in een mum van tijd uitverkocht.

Sinistro
  

Cocaine Piss (Cul de Sac)
Het leukste optreden van het festival komt op naam van het Luikse Cocaine Piss. Het korste optreden ook, want alles bij elkaar duurt dat nog geen kwartier, inclusief toegift. Voor laatkomers vette pech, want de band begint ook nog iets eerder dan gepland. Wie zeven minuten na het geplande aanvangstijdstip verschijnt, mist de furieuze hardcore punk van het viertal, dat indruk maakt met korte, venijnige nummers die voorbij zijn voordat je er erg in hebt (een nummer dat de twee minuten haalt is zeldzaam) en waarbij het af en toe zoeken is naar waar de zangeres zich ophoudt, want die mengt zich al slogans schreeuwend/gillend in het publiek. Cocaine Piss maakt in een paar minuten meer indruk dan menige andere band in anderhalf uur. Heerlijk bandje.

Cocaine Piss
 

Noctum (Cul de Sac)
Opduvel houdt van ouderwetse hardrock en is daarom benieuwd naar Noctum, want dit viertal maakt ouderwetse, ambachtelijke hardrock met een klein doomrandje. Daar is helemaal niets mis mee, maar het wil bij Noctum vandaag maar niet goed overkomen. De band straalt vooral degelijkheid uit en dat is te weinig om te kunnen bekoren. Gitaristen, bassist en drummer verstaan hun vak, maar het ontbreekt aan goede songs, memorabele riffs en een goede zanger. Noctum lijkt een dertien-in-een-dozijn band; het is niet slecht maar ook allerminst opzienbarend en dat leidt tot een behoorlijk saai optreden.


Noctum


Bliksem (Extase)
Dan heeft Bliksem de zaken beter voor elkaar. Van de vele Belgische bands die Roadburn bevolken, is dit gezelschap uit Mol een van de opvallendste, niet in de laatste plaats door het vorig jaar verschenen ijzersterke tweede album 'Gruesome Masterpiece'. In Extase opent de band met een instrumental, voordat zangeres Peggy Meeussen ten tonele verschijnt en een (volgens de band) speciaal voor dit festival geschreven nieuw nummer wordt gespeeld. Dat is nog even wennen, maar met het snelle KYWAS revancheert Bliksem zich direct en uit wat volgt blijkt de veelzijdigheid van de band, variërend van thrash metal en traditionele metal tot doom metal. Die laatste stijl komt het sterkst naar voren in hoogtepunt Morphine Dreams, afkomstig van 'Gruesome Masterpiece', maar ook de afsluiter, Move Over van Janis Joplin, mag de titel hoogtepunt dragen, niet alleen door de sterke zang van Meeussen maar ook door het instrumentale gedeelte waarin beide gitaristen excelleren. Minpuntje van het optreden is dat de zang af en toe ondersneeuwt in het muzikale geweld, maar voor het overige maakt Bliksem zijn reputatie als geweldige liveband volledig waar. 


Bliksem


Peter Pan Speedrock (Green Room)
Peter Pan Speedrock hangt na twintig jaar de instrumenten aan de wilgen, maar voor het zover is wordt nog één keer uitgebreid getoerd waarbij geen poppodium van enige naam lijkt te worden overgeslagen. Het is goed dat de band stopt want hun beperkte stijltje is zo langzamerhand wel uitgekauwd, maar het is ook goed dat de band op Roadburn staat. Dat de Eindhovenaren zijn uitgenodigd stemt ze dankbaar en het drietal lijkt nog een schepje bovenop hun toch altijd al tomeloze inzet te doen. Na het begin, een tot 'Good evening, ladies and gentlemen' verbasterde versie van Cheap Tricks Goodnight Now, volgt direct Crank It Up, waarvan een gedeelte van de melodie zo uit Highway Star van Deep Purple is overgenomen. Zanger/gitarist Peter van Elderen hangt de übermacho uit, waar Opduvel nog wel eens moe van wordt, maar het publiek eet uit zijn hand. In de loop der jaren heeft Peter Pan Speedrock een behoorlijke hoeveelheid sterke songs gemaakt en het is ondoenlijk die allemaal te spelen in een uur tijd. Dat betekent helaas geen Damn You All To Hell, Megasdetitas of Big Toy, maar gelukkig is er wel een plaatsje ingeruimd voor oudje Rocketfuel. De energie dampt van het podium én van het publiek af en de missie van Peter Pan Speedrock is daarmee geslaagd.


Peter Pan Speedrock


Zone Six (Green Room)
Waarom uitgerekend Zone Six twee keer op Roadburn mag spelen, is Opduvel een raadsel. Gisteren stond het Duitse trio in Cul de Sac en vanavond als afsluiter in de Green Room. Als dan toch een relatief onbekende band twee keer moet optreden, dan waren er beslist betere opties geweest. Deze mening zullen de meeste aanwezigen in de Green Room trouwens niet onderschrijven, want de psychedelische spacerock van de Duitsers wordt goed ontvangen. Het concept van Zone Six is simpel: drums en bas leggen een simpel, groovy lijntje waar gitarist Rainer Neeff naar hartelust zijn spacey solo's overheen mag leggen. Genoeg voor een geslaagd concert dus, maar niet voor ondergetekende die het allemaal wat te gezapig en eentonig in de oren klinkt. Het kan overigens niet afdoen aan wederom een zeer geslaagde Roadburn-dag.

Zone Six

http://diamandagalas.com/

http://www.sinistroband.com/

https://cocainepiss.bandcamp.com/

http://www.noctumofficial.com/ 

http://www.bliksemmusic.com/ 

http://www.peterpanspeedrock.nl/

http://www.zonesix.de/ 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten