vrijdag 1 april 2016

Stratosphere - Rise

Projekt, 2016

 


Stratosphere is het geesteskind van Ronald Mariën, die sinds kort een hele rits werk heeft opgenomen op zijn bandcamp-pagina. 'Rise' is het meest recente werk en dat laat een sfeervolle, melancholieke maar ook hoopvolle indruk achter bij de luisteraar. De stemming is soms verstild, maar op een enkele uitzondering na nergens donker; er gloort hoop aan de horizon.

Drone en ambient zijn de gebieden van waaruit de muziek van Stratosphere vertrekt, maar het zijn niet slechts uitgestrekte landschappen bestaande uit drones die de muziek kleuren. Binnen de zeven stukken die 'Rise' telt zijn melodieën te ontwaren tussen de geluidswolken, soms voorzichtig, soms meer uitgesproken. Mariën maakt slechts gebruik van gitaar, basgitaar en effectpedalen. Daarmee bouwt hij aan een traag meanderende sound, die echter geenszins onopvallend voorbijtrekt.

Opener Melancholy bestaat uit een patroon van zeven tonen, waaromheen verschillende geluiden een comfortabele maar niet van spanning ontdane sfeer scheppen. Dream is wat lichter van toon. Die droom is een aangename, zo een waarvan je volledig tot rust komt. De drone lijkt wel afkomstig van een orgel, maar de met elkaar verweven melodieën zijn overduidelijk van een gitaar, evenals het trage basloopje.

Op Hypnotic wordt een andere koers gevaren. Vanaf het begin is een voorzichtige melodie te ontwaren, die later vergezeld gaat van een tweede gitaarmotief. De grondtonen zwellen aan naarmate het stuk vordert en sleuren je mee, wat - inderdaad -  een hypnotiserend effect teweeg brengt. Zwaardere bastonen zijn te horen in Enmity en de gitaartonen die daaroverheen gelegd worden, leiden uiteindelijk tot een simpele maar doeltreffend repeterende gitaarmelodie.

Desolation laat vervolgens de donkerte volledig toe. Ook hier zwelt de muziek aan, maar de toon is veel zwaarder en somberder dan op Enmity. Geluiden komen van bas en gitaar, maar soms zou je zweren dat wat jaren tachtig gothic-synths te horen zijn. Meer hoop biedt Duality, al gaat de langzame melodie vergezeld van een donkere baslijn. Het is voorts het stuk met de meeste drang voorwaarts, met iets van een tempo, zonder dat het drone/ambientterrein echt wordt verlaten. Daarentegen is afsluiter Explore juist het meest als ambient te typeren.

'Rise' klinkt als een plaat die zorgvuldig is geconstrueerd, waarin niets aan het toeval is overgelaten. Dat gaat echter niet ten koste van de emotionele impact van de sfeervolle muziek. De over elkaar gelegde gitaar- en basgitaar-klanktapijten leiden zonder uitzondering tot bijzondere en ontroerende muziek die voorzichtig nieuwe wegen verkent. 'Rise' is een bedwelmend mooi album.

http://www.stratosphere.be/index/Home.html 

https://stratosphere2.bandcamp.com/album/rise 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten